Dziwimy się dzieciom i nastolatkom, że mają smartfony „przyklejone do ręki”. Przez cały dzień wpatrują się w telefon lub ekran komputera, oderwane od rzeczywistości, jakby zalogowane do tej wirtualnej. I rzeczywiście tak właśnie jest, bo wirtualna rzeczywistość to pożeracz czasu, który wciąga w interakcję proponując wciąż nowe rozrywki.

Młodzież i dzieci traktują swoją obecność w serwisach społecznościowych tak naturalnie, że po prostu nie wyobrażają sobie braku konta na Facebooku, czy Instagramie. Śledzenie na bieżąco tego, co się tam dzieje wymaga jednak ciągłej obecności w internecie, czytania wpisów, oglądania i nagrywania filmików, czy komentowania zdjęć. Ilość zamieszczanych każdego dnia informacji jest tak duża, że nawet wybiórcze ich traktowanie i wybierania tylko tego, co jest dla nas wartościową treścią, trwa całymi godzinami. Media społecznościowe mają za zdanie angażowanie odbiorcy i to właśnie robią.

Czy jednak social media to samo zło i tylko strata czasu?

Młodzież je uwielbia, chociaż dość bezmyślnie wykorzystuje nie tylko do budowania relacji, ale także do wzajemnego szkalowania i wyrażania złych emocji, na które brak odwagi w realnym świecie. Młodzi ludzie (mam na myśli tych do 25 roku życia) robią to dużo rozważniej, bo nie tylko znają możliwości mediów społecznościowych i korzystają z nich, ale także potrafią je doskonale wykorzystać w budowaniu swojego wizerunku i komunikowaniu wybranych, wygodnych dla siebie treści.

A co z pozostałymi, tymi trochę starszymi?

Największy kredyt zaufania otrzymał Facebook, na którym swoje konta zakładają już nawet dziadkowie i babcie. Nie najgorzej radzi sobie także Instagram, który daje możliwość udostępniania ciekawych, podrasowanych zdjęć, obrobionych w fotograficznych filtrach. Co z pozostałymi, mniej popularnymi, takimi jak: Google+, Pinterest, Instagram, Vine, czy coraz bardziej popularny Snapchat?

Próba dogonienia młodego pokolenia w biegłości dotyczącej korzystania z mediów społecznościowych jest bezsensowną walką z wiatrakami. To pokolenie urodziło się w rzeczywistości pełnej laptopów, smartfonów i ipadów, dlatego w zetknięciu z nowymi technologiami, młodzi ludzie czują się jak ryba w wodzie. Może więc nie ma sensu gonić, bo w ten sposób można szybko wpędzić się w kompleksy. Warto natomiast mieć na ten temat trochę wiedzy chociażby nawet po to, aby móc obserwować aktywność swojego dziecka w mediach społecznościowych i w razie czego interweniować.

Poza tym warto obserwować i uczyć się mediów społecznościowych, bo pewnego dnia może okazać się, że własny profil lub fanpage, okaże się milowym krokiem w naszej karierze zawodowej. Większość rekrutujących na ważne i dobre stanowiska pracy zaczyna dzisiaj poznawanie kandydata najpierw od strony…właśnie internetu. To główne miejsce z którego pozyskiwane są informacje, dlatego chociażby z tego względu warto zadbać o swój internetowy wizerunek. Jeśli nie masz takiej potrzeby, bo sam jesteś szefem dobrze prosperującego przedsiębiorstwa, wykorzystaj media społecznościowe jako źródło wiedzy i panujących trendów. Dlaczego nie czerpać pełnymi garściami z czegoś, co może i jest pożeraczem czasu, ale skoro i tak nie mamy na to wpływu, to czemu nie wykorzystać go do realizacji własnych celów?

W mediach społecznościowych, jak grzyby po deszczu, pojawiają się kolejni, niesamowici ponoć eksperci. Eksperci od wszystkiego: mówcy motywacyjni którzy potrafią podnieść z kolan każdego pogrążonego w depresji, znawcy mody i urody, najlepsi z najlepszych trenerzy fitness, fachowcy od zdrowych diet, itp. Zwykle pojawiają się znienacka. Ot tak, pewnego dnia gdzieś na Facebooku znajdujesz reklamy zachęcające do polubienia ich fanpage, artykuły ich autorstwa, wypowiedzi eksperckie, znakomite fotki ze spotkań z ich wyznawcami…

Jak to jest naprawdę z tą ich niezwykłą charyzmą i przytłaczającą przeciętnego zjadacza chleba wiedzą? A różnie…i wcale nie trudno się o tym przekonać, bo wielu takich „ekspertów” po prostu znakomicie potrafi wykorzystać media społecznościowe do budowania swojego wizerunku. Nie ma w tym nic złego, bo w sumie dlaczego nie wykorzystać czegoś, co aż się prosi o pokazanie publicznie swojej twarzy, daje możliwość interakcji z odbiorcą, pozwala na dzielenie się wiedzą? Przecież wszystkie publikacje dotyczące personal brandingu zachęcają i instruują, jak wykorzystać internet do promowania siebie. Czy jednak na pewno wszyscy powinni to robić?

Jeśli ktoś jest dobry w swojej dziedzinie, ma wiele na ten temat do powiedzenia, cieszy się zaufaniem i może nas czegoś nauczyć, to nie ma wątpliwości, że jego gwiazda powinna jak najszybciej zabłysnąć na internetowym firmamencie.

A co z tymi, którzy po prostu rozpychają się tam łokciami, chociaż wcale nikt ich o to nie prosił? W wielu przypadkach na szczęście czas weryfikuje takie przypadki. Czy nie zdarzyło Wam się pojechać na konferencję lub szkolenie na której wystąpić miał jakiś niezwykły ekspert, który okazał się zwykłą „wydmuszką”?

W mediach społecznościowych nie mamy możliwości zweryfikowania międzynarodowych certyfikatów, uczelni oraz tysięcy przeszkolonych osób i klientów, którymi często takie osoby się szczycą. Wystarczy jednak krótkie spotkanie z nimi, wykład, szkolenie, na którym stwierdzamy, że kupiliśmy kota w internetowym worku.

Na szczęście rzeczywistość pozainternetowa weryfikuje wszystko i wówczas czar pryska. Wizerunek nadmuchany sztucznie i wykreowany na potrzeby sprzedaży swoich usług, w realnym świecie nie obroni się tak łatwo. Bądź więc czujny i nie wierz w to wszystko, co pokazuje ekran Twego komputera! Pamiętaj, że to właśnie w internecie bardzo łatwo jest wykreować swój wizerunek i omamić Cię niepowtarzalną ofertą, która może okazać się daleka od Twoich oczekiwań!