Bez mrugnięcia okiem i narzekania spędza kilka godzin pod drzwiami, czekając aż je otworzą i będzie mógł wreszcie nabyć swój upragniony produkt. Od stóp do głów ubrany w gadżety firmowe swojej ulubionej marki. Uśmiecha się do siedzących obok w kolejce ludzi i z entuzjazmem rozmawia o swojej ukochanej marce. W ręku ściska inne produkty swojej marki i traktuje je jak relikwie…

Która marka nie marzy o takim kliencie? Jaka firma nie chciałaby mięć takich lojalnych i wiernych odbiorców?

Oczywiście każda…. ale opisany wyżej klient, to po prostu fan. Wierny swojemu zespołowi i jego twórczości. Potrafi przez wiele godzin bez względu na pogodę, czekać pod drzwiami wejściowymi do sali koncertowej, w której zagrać ma jego ukochana kapela. Zawsze kupuje płyty i bilety (produkty!) na koncerty swojej kapeli. Z chęcią, a wręcz namaszczeniem nosi ubrania z nazwą ukochanego zespołu, która jest właściwie jego logo. Przyjaźni się z innymi fanami. Dyskutują na temat swojej muzyki w internecie, wymieniają opinie o tym, co robi i nagrywa ich zespół. Są zawsze na bieżąco!

Zespoły muzyczne, znakomici artyści, budują w ten sposób swoje plemię. Plemię ludzi, którzy są wyznawcami ich marki, czyli ich twórczości. Ludzi, którzy są lojalni wobec nich, mówią dobrze o ich marce i kochają ją, chociaż wcale nie bezkrytycznie!

Takie własne plemię, to marzenie każdej firmy, każdego producenta, ale czy na pewno każdy z nich wkłada w swój biznes tyle serca i szczerych intencji, co artysta w swój utwór? Biznesmen tworzy firmę, głównie po to, aby zarabiać pieniądze. Rzadko kieruje nim czysta idea, pomysł na siebie, chęć pomocy lub zrobienia przyjemności innym ludziom. Nawet jeśli sprzedaje odmładzające kremy dla wystraszonych upływem czasu kobiet, to zwykle nie chodzi mu o przywrócenie im młodości, ale raczej o zarobienie kasy na ich naiwności, że ta młodość może wrócić.

Z artystami i ich fanami jest inaczej… Artysta tworzy z wewnętrznej potrzeby, zwanej potoczne natchnieniem ;-) Czasem tworzy z radości, czasem z bólu istnienia i w konsekwencji przeżytych życiowych dramatów. Chce o tym opowiedzieć innym, podzielić się swoimi emocjami, tym co przeżył lub co siedzi głęboko w nim. Grając, śpiewając, pisząc, malując…komunikuje swoją sztukę, a zarazem swój sposób widzenia świata, wartości, zasady i w ten sposób znajduje ludzi, którzy myślą i czują podobnie. Utożsamiają się z nim i stają się jego wielbicielami, fanami, wyznawcami jego sztuki, a co za tym idzie - jego marki.

Przedsiębiorcom rzadziej się to udaje, chociaż są wyjątki, takie jak chociażby marka Apple. Stworzona przez wizjonera Jobsa, stała się przedmiotem pożądania i kultu, stworzyła także swoje plemię wyznawców. Na premierę kolejnego produktu fani Apple czekają tak samo, jak fani gwiazdy rocka na jej kolejną płytę lub koncert.

Na czym polega ten fenomen? Co łączy Apple z gwiazdą rocka? Jak to się dzieje, że kochają ich tłumy? Odpowiedź jest w sumie prosta! Łączy ich dawanie emocji i silnych wrażeń, spójność i prawdziwość, autentyczność, bycie ważnym i potrzebnym dla swojego odbiorcy. Te cechy powodują, że plemiona ich fanów, odbiorców, klientów są wielopokoleniowe i stale rosną. Niby nic takiego, a jednak… Próbuj, może Twojej marce też się to uda!

Wydaje nam się, że znamy samych siebie doskonale, ale czy na pewno? Czy znamy swoje mocne strony, które powinniśmy rozwijać i eksponować? Wbrew pozorom, znalezienie w sobie własnego potencjału, wcale nie jest takie łatwe…

Siadam nad ćwiczeniem, którego zadaniem jest znalezienie moich pięciu najważniejszych atutów. Hmmmm…Jaka jestem? Z jakich cech potrafię zrobić użytek?

Kartka papieru z napisanym po środku słowem „TY” i pięcioma wykropkowanymi polami wokół, wcale mi nie pomaga …

Wychowałam się w kochającej rodzinie, chociaż moi rodzice nie należeli do tych, którzy wyłącznie głaszczą po głowie i chwalą. Raczej sporo ode mnie wymagali, szczególnie w kwestii nauki i ocen w szkole. Co prawda nigdy nie trzeba było mnie specjalnie do niej zmuszać, bo miałam silnie rozbudowane poczucie obowiązku i należałam do najlepszych uczniów w klasie. Często w dzieciństwie słyszałam zdania typu „Ludzie to mają dzieci”. Oczywiście miało to wzbudzić moje ambicje i pokazać, że jednak można lepiej.

Na szczęście mój dość indywidualny charakter i silna potrzeba chodzenia własnymi, nie zawsze najwłaściwszymi drogami spowodowały, że nie do końca poddałam się temu. Muszę przyznać, że po latach dość skutecznie udało mi się wyciszyć w sobie głos wewnętrznego krytyka, który skrzecząc w mojej głowie, wciąż kazał mi porównywać się z innymi. Te krytyczne, wewnętrzne głosy, które powodowały niepotrzebny stres i brak wiary w siebie na rozmowach kwalifikacyjnych, podczas wystąpień publicznych, czy też innych, ważnych dla mnie spotkań, pewnego dnia zamknęłam w mysiej dziurze, którą na dodatek szczelnie zasłoniłam poduszką, żeby nie udało im się wyjść…

Wiem, brzmi to kuriozalnie, ale to prawda! Jeśli chcesz, to kiedyś Ci o tym opowiem ;-)

P.S. Uzupełniłam pięć moich najważniejszych, najsilniejszych cech i Tobie też polecam to ćwiczenie. Trzymam tę kartkę pod ręką na biurku i sięgam po nią za każdym razem, gdy mam na swój temat jakieś wątpliwości. Znalazłam swoje dobre, silne i wartościowe cechy, które czynią mnie wyjątkową. Teraz Ty znajdź swoje!

Siedzę sobie ze znajomymi w jednej z warszawskich kawiarenek. Jest godzina popołudniowa, więc ludzi nie ma w niej wielu. Przy stoliku obok nas siada kobieta z niemowlakiem, mającym zaledwie kilka tygodni. Zerkam na kobietę i maleństwo, bo zawsze mnie taki widok rozczula i wtedy nasz wzrok się spotyka. Już na pierwszy rzut oka twarz tej kobiety wydaje mi się znajoma, ale patrząc jej w oczy nabieram tylko pewności. To dość znana wokalistka, która w ostatnim czasie zyskała jeszcze na popularności, dzięki udziałowi w muzycznym show telewizyjnym.

Artystka widząc, że ją rozpoznaje, szybko odwraca głowę i zakrywa się włosami. Oczywiście w tym ułamku sekundy zdążyłam już zauważyć, że była całkowicie bez makijażu i wyglądała po prostu jak każda, przeciętna, świeżo upieczona mamuśka. Ona chyba jednak nie czuła się w tej sytuacji komfortowo, skoro tak szybko próbowała się zasłonić. Jeśli jednak wybiera się w miejsce publiczne, przecież zdaje sobie sprawę ze swojej rozpoznawalności i powinna brać to pod uwagę.

Czy osoby publiczne są skazane na to, żeby zawsze wyglądać perfekcyjnie? Biorąc pod uwagę fakt, że w telewizji wyglądają zwykle znakomicie, a profesjonalny makijaż i dobra stylizacja sprawiają, że są postrzegani bardziej w kategoriach boskich, niż ludzkich, to wydaje mi się, że nie powinni o tym zapominać. Przecież zawsze będą wdzięcznym obiektem do plotek i obserwacji. Jak tu bowiem przejść obojętnie obok telewizyjnej gwiazdy, która nagle wygląda jak gorsza wersja siebie? Ba, nawet gorsza wersja mnie samej! Nikt przecież nie przegapi takiej okazji, żeby przyjrzeć się dokładnie każdemu elementowi jej fryzury i garderoby. Wystarczy, że okaże się przeciętna i …czar prysł!

Przecież jeszcze wczoraj w telewizji wyglądała tak zjawiskowo! Była pewna siebie, seksowna i taka niesamowita. Dzisiaj wyglądając jak zwykła, przeciętna kobieta, odarła się z tej niezwykłości, którą dawał jej szklany ekran. Czyżby więc była zwykłym człowiekiem?

Tak, jest zwykłym człowiekiem! Jeśli jednak stała się osobą publiczną, rozpoznawalną i znaną, powinna o tym pamiętać, że media, fani i hejterzy nie wybaczą jej przeciętności. Oni oczekują, że zawsze będzie gwiazdą, jakby z innego świata, tego lepszego, piękniejszego i bliższego ich ideałowi. Czy powinna pozwalać sobie na to, żeby zostać przyłapaną na zwyczajności? Po co zabierać ludziom złudzenia, że taki wyidealizowany świat wogóle istnieje?

Poza tym, zawsze może trafić na żądnego sensacji paparazzi lub po prostu kogoś, kto znienacka zrobi zdjęcie na którym artystka, celebrytka, osoba publiczna będzie wyglądała delikatnie mówiąc „mało wyjściowo”. Brukowce przecież zawsze chętnie kupią od nich takie fotki!

Jeśli więc już jesteś znanym artystą, gwiazdą, osobą publiczną, zostaw swoją prawdziwą, ziemską twarz rodzinie i znajomym, którym ufasz. Wokół zawsze mogą trafić się medialne hieny, które nie zrozumieją tego, że jesteś świeżo upieczoną mamą i tak jak każda inna kobieta w takiej sytuacji, nie masz nawet siły i ochoty, żeby robić się na „bóstwo”. Oni przecież i tak nigdy nie zrozumieją tego, że tobie także zdarza się być zwyczajnym, pełnym wad i niedoskonałości człowiekiem…

Internet to magia! Nieograniczone możliwości autopromocji, filmiki z udziałem naszego geniuszu i zawodowe porady na youtube, wyrażanie własnej opinii na fejsbookowej tablicy i fanpage dla każdego, kto tylko uważa, że jest…no właśnie - jaki? Czy każdy powinien go mieć?

Wiemy, jak ważna w tych czasach jest umiejętność budowania swojej marki eksperta w internecie. Uczymy się tego na szkoleniach, na których wykładają osoby, którym się to nawet udało. Wielu blogerów, artystów, ekspertów, muzyków, pokazuje za pomocą platform internetowych swoje możliwości lub wiedzę i to jest wspaniałe, bo dzięki temu, inni mogą z tej wiedzy skorzystać.

Problem w tym, że nie wszyscy tworzą wartościowe i ważne treści. Niektórym wydaje się, że nagranie filmiku i wrzucenie go do internetu od razu uczyni go sławnym i podziwianym. Nic bardziej błędnego, kolego! Wielu się już o tym przekonało, jak łatwo i szybko można stać się pośmiewiskiem w sieci.

https://www.youtube.com/watch?v=tvbyY7oMT2E

Ten chłopak doczekał się 3 492 638 odsłon na Youtube i ta liczba stale rośnie. Chyba nie o taką popularność jednak mu chodziło? Chciał być postrzegany jako mówca motywacyjny, który pociągnie za sobą tłumy. I owszem, tłumy go obejrzały, ale raczej jako przykład tego, czego nie należy robić.

https://www.youtube.com/watch?v=bLsevsePhdA

Prawdopodobnie jego inspiracją były techniki motywacyjne wykorzystywane w zespołach sportowych, a przecież to wszystko jest potrzebne i godne naśladowania. Prawda jest jednak taka, że ten człowiek po prostu się skompromitował. Dlaczego? Bo wydawało mu się, że po obejrzeniu kilku filmików na ten temat, on też już jest w tej dziedzinie ekspertem. Hola, hola…to nie takie proste!

Żeby Twoja marka eksperta nabrała prawdziwych rumieńców, powinieneś nad nią popracować. To co upubliczniasz, powinno być naprawdę wartościowe i potrzebne innym ludziom. Jeśli masz talent czy unikalną wiedzę, podziel się nią z innymi, ale nie próbuj zaistnieć za wszelką cenę! Takie działania mogą przynieść ci więcej szkody, niż pożytku. Nie obrażaj się też na tych, którzy „nie doceniają Twojej zaje........”, bo być może takowa wcale nie istnieje…