Jeśli nie mieliście okazji przeczytać jeszcze mojej książki "Droga do gwiazd. Jak budować wizerunek i markę osobistą?", zapraszam do lektury pochodzącego z niej, poniższego fragmentu. Mam nadzieję, że zachęci Was do przeczytania całości.

MARKA, INWESTYCJA KTÓRA ZAWSZE SIĘ OPŁACA

„Marka osobista jest tym, co mówią o tobie ludzie, kiedy wyjdziesz z pokoju.” 
Jeff Bezos (założyciel Amazon.com)

„Bez względu na to, ile mamy lat, jakie zajmujemy stanowisko i w jakiej branży pracujemy, wszyscy musimy sobie uświadomić, jak ważny jest branding. Jesteśmy dyrektorami generalnymi własnych firm: Ja Sp. z o.o. (…). We współczesnym świecie biznesu naszym najważniejszym zadaniem jest promowanie marki „Ty”. (…) Ty jesteś marką. To Ty kierujesz swoją marką… Musisz zacząć myśleć o sobie inaczej. Nie jesteś „pracownikiem”, nie „należysz” do żadnej organizacji na stałe, nie określa Cię opis Twego stanowiska, nie sprowadzasz się tylko do niego. (…) Stanowisko dyrektora generalnego firmy Ja Sp. z o.o. zobowiązuje Cię do rozwijania samego siebie, promowania siebie i podejmowania działań, które zapewnią Ci zainteresowanie rynku.”
Tom Peters (z artykułu „The Brand called you” z 1997 r.)

Skuteczny wizerunek, to nie wszystko. Jeśli zależy nam nie tylko na chwilowym poklasku publiczności, ale chcemy budować naszą ścieżkę kariery na długie lata, warto zainwestować swój talent, czas, energię i pieniądze we własną, silną markę osobistą.

Marka osobista
Marka osobista to kombinacja wrażeń, skojarzeń, emocji, opinii i wartości, które pojawiają się w umysłach ludzi na widok lub wspomnienie danej osoby. Marka, to coś znacznie cenniejszego, niż wizerunek, ale wymagającego także więcej pracy nad sobą, ciągłego rozwoju osobistego i spełniania obietnic składanych innym ludziom.
Budowanie marki zarówno osobistej, jak i marki firmy, to proces długi i wymagający ciągłej analizy, oceny, uwagi i dbałości o szczegóły. Silna marka wymaga dobrej i przemyślanej strategii. I tak jak strategia firmy wymaga planowania, rozpisania celów, wzięcia pod uwagę otoczenia zewnętrznego i wewnętrznego oraz analizy, dostrzegania zmian i reagowania na nie, tak budowanie marki osobistej powinno być zaplanowane w podobny sposób.

Dlaczego ufamy ulubionym markom?
Ponieważ są dla nas wiarygodne. Spełniły nadzieje, które w nich pokładaliśmy. Wybieramy je zawsze w pierwszej kolejności, bo w natłoku ofert, reklam i produktów, które są do siebie podobne, chętnie zapłacimy więcej za gwarancję dobrego i pewnego wyboru, czyli za dobrą markę. Wybieramy określone marki, bo je lubimy i utożsamiamy się z nimi. Przywiązujemy się do nich i zostajemy ich lojalnymi użytkownikami, ponieważ spełniają nasze oczekiwania. Silna marka jest czymś więcej niż tylko produkt, usługa czy firma. To obietnica zaspokojenia naszych wartości i potrzeb, którymi mogą być np. prestiż, bezpieczeństwo, czy wygoda. Pojęcie marki odnosi się to nie tylko do produktów i usług, ale także do ludzi. Chętniej idziemy do polecanej przez koleżankę fryzjerki, niż do takiej, o której nic nie wiemy. Szukając lekarza także kierujemy się rekomendacjami znajomych. Wybieramy ludzi wiarygodnych, o których wiemy, że potraktują nas uczciwie i dobrze, a złożone nam obietnice zostaną spełnione.

Z czego to wynika? Po prostu chcemy ufać ludziom z którymi wchodzimy w relacje. Prawdziwa marka osobista, to nie tylko zewnętrzny wizerunek. To spójna, konsekwentna całość wynikająca z określonej postawy, cech charakteru, z tego w co wierzymy, co potrafimy i kim jesteśmy, dlatego też nie każdy potrafi taką silną, rozpoznawalną markę zbudować.
Każdy z nas jest marką. Niezależnie od tego czym się zajmuje, już jest unikalną osobą o wyjątkowym zestawie cech, walorów i talentów. Czy jednak każdy potrafi je właściwie wykorzystać?

Budowanie marki osobistej, to przede wszystkim podróż w głąb siebie:

√ Zdefiniowanie własnej, niepowtarzalnej tożsamości.
Każdy, kto chce zbudować własną, silną markę osobistą, powinien przede wszystkim najpierw dobrze poznać samego siebie. Bez dokładnie sprecyzowanego i określonego celu, trudno jest dojść tam gdzie się chce. Tak samo jest z naszym życiem. Tylko wiedząc dokładnie kim chcemy być i jakie wartości wnosić w życie innych ludzi, możemy tym kimś się stać. W przeciwnym razie będziemy ciągle błądzić. Określenie własnej misji i wizji życia, celów i życiowych ambicji, pomoże nam dojść do wyznaczonego celu.

√ Bądź dobry w tym, co robisz i nie bój się mówić o tym!
Jeśli jesteśmy w jakiejś dziedzinie naprawdę dobrzy, znamy swoją wartość i możliwości, to nie ma innego wyjścia, jak przestać chować się za swoją skromnością i wyjść z cienia. Przecież jeżeli nie powiemy ludziom w czymś się specjalizujemy, w czym możemy pomóc i być przydatni, to być może nikt nigdy tego się nie dowie. Komunikowanie swoich atutów, to nie jest przechwalanie się, a raczej pokazywanie swojego prawdziwego oblicza.

√ Samoświadomość i poczucie własnej wartości.
Pozytywne nastawienie, spójność, współzależność, dbałość o równowagę między rolami,
jakie pełnimy w życiu. Wiara w siebie i w to, co naprawdę chce się w życiu robić powoduje,
że jesteśmy wiarygodni i godni zaufania. Jeśli sami jesteśmy pewni tego, że jesteśmy
znakomitymi ekspertami w swojej dziedzinie, inni ludzie też nas tak będą postrzegać.

(...)

Co wyróżnia ludzi o silnej marce osobistej?
Wizerunek się kreuje, a silną markę - buduje. Rozczaruje się ten, kto będzie oczekiwał szybkich efektów i tego, że zbuduje silną markę osobistą w ciągu tygodnia, miesiąca, a nawet roku. Nie wierzcie tym, którzy mówią, że ich marka osobista jest już zbudowana. To niemożliwe, bo ten proces właściwie trwa przez całe życie.

Skąd w takim razie mamy wiedzieć, kiedy nasza marka jest już wystarczająco silna i rozpoznawalna? Po czym poznamy, że nasz wysiłek nie poszedł na marne i mozolna praca nad jej stworzeniem przynosi jakieś efekty?

Pomogą nam w tym atrybuty marki, czyli cechy które każda silna marka musi posiadać. Jeśli spełniamy wszystkie te warunki możemy być pewni, że nasza marka rośnie w siłę każdego dnia.

√ Charakterystyczność
Oryginalność, wyróżnianie się w tłumie, zwracanie na siebie uwagi otoczenia – to nie jedyne oznaki bycia charakterystycznym. Prawdziwą sztuką jest umiejętność wywierania takiego wrażenia na innych, które pozostaje na długo w ich pamięci. Nie chodzi tu wyłącznie o oryginalny ubiór, fryzurę, czy biżuterię lub tatuaż, który będzie naszym znakiem rozpoznawczym. Oczywiście takie elementy wizerunku też mogą pomóc nam w stworzeniu własnego, niepowtarzalnego wizerunku, ale prawdziwa charakterystyczność, to ciekawa osobowość, pasje, oryginalność, ale także specyficzny sposób mówienia lub poruszania się. To także co mówimy, jak zachowujemy się w stosunku do innych i jak nawiązujemy z nimi relacje. To umiejętność zrobienia atutu z bycia sobą, takim jakim się jest naprawdę. Bez nakładania maski, która ukryje nasze prawdziwe ja. Każdy z nas posiada coś, co jest dla niego charakterystyczne i jedyne w swoim rodzaju, coś co może stać się wyróżnikiem i zapamiętywalną cechą, obrazem, emocją którą pozostawimy po sobie w pamięci innych.

√ Autentyczność
Życie każe nam odgrywać czasami różne role i zmusza do zachowań, które nie zawsze są zgodne z naszymi wartościami i zasadami. Nie jest łatwo być sobą i konsekwentnie dążyć do celu, szczerze wyrażając własne zdanie. Autentyczność to bycie prawdziwym, spójnym i życie według własnych zasad, bez naginania się do potrzeb danej sytuacji, czy ludzi, którzy próbują nam coś narzucić. Nawet jeśli od tego zależy nasz sukces, stanowisko, czy korzystne zlecenie. Człowiek autentyczny nie udaje emocji, nie kłamie i zawsze dotrzymuje słowa. To cecha, którą naprawdę trudno utrzymać w czasach, gdy udawanie i manipulacja są codziennością. Dlatego też jest taka cenna!

√ Autorytet
Autorytet to człowiek, któremu ufamy i uważamy go za eksperta w danej dziedzinie. Jak twierdzi Robert B. Cialdini w swojej książce „Wywieranie wpływu na ludzi”, siła autorytetu jest wręcz jedną z technik manipulacji, wykorzystywanych do osiągnięcia własnego celu. Tego rodzaju techniki wykorzystywane są często w reklamach, w których człowiek w fartuchu mówi jak lekarz, który prawie przepisuje nam dany produkt na recepcie. Łatwo ulegamy autorytetom, ale w przypadku budowania silnej marki nie o tego rodzaju wpływ chodzi. Budując silną markę osobistą powinniśmy być prawdziwym autorytetem. Swoim działaniem, efektami pracy i podejmowanych zobowiązań pokazywać własny profesjonalizm i wiedzę w swojej dziedzinie. Stając się autorytetem, mamy szansę zarażać ludzi własnymi ideami i projektami, które wcielamy w życie. Dzięki autorytetowi jesteśmy też wsparciem dla tych, którzy chcą się rozwijać w danej dziedzinie i czerpać wiedzę z naszego doświadczenia. Jeżeli staniesz się autorytetem, wokół ciebie na pewno pojawi się twoje „plemię” ludzi, dla których będziesz kimś naprawdę ważnym.

√ Ważność
Ważny jest ten, kto obiecuje nam jakieś wartości, ale także spełnia te obietnice. Daje wartości, które są dla nas ważne i potrzebne. Ważną osobą jest ten, od kogo czerpiemy miłość, przyjaźń, wiedzę, inspirację, to co nas wzbogaca i pomaga w osiąganiu własnych celów i realizowaniu marzeń. Jesteśmy ważni dla swoich rodziców, dzieci, przyjaciół, ale dając innym ludziom to, co ma dla nich znaczenie, stajemy się ważni również dla nich. Jeśli artysta występuje na scenie i podczas koncertu daje z siebie wszystko i wyzwala w odbiorcach te niezwykłe emocje, dla których na jego koncerty przychodzą fani – staje się dla nich ważny. Jeśli działacz, aktywista organizuje akcje charytatywne i pomaga w ten sposób wielu ludziom – staje się ważny zarówno dla nich, jak i dla tych którzy brali udział w tej akcji. Dzięki niemu poczuli się potrzebni, zauważeni i mogli w ten sposób realizować samych siebie.

Dając innym to, co otwiera przed nimi nowe drogi, poszerza ich horyzonty i pokazuje rzeczy, których sami może nigdy by nie zobaczyli – stajemy się dla nich ważni. Pielęgnując w sobie ważność dla innych, wzmacniamy naszą własną markę osobistą.

√ Spójność
Kiedy poznajemy człowieka w pierwszych sekundach najważniejsze jest „first impression”. Pierwsze wrażenie, które na ta osoba nas zrobi, zazwyczaj na długo pozostaje w naszej pamięci i tego człowieka zawsze już będziemy postrzegać przez pryzmat tego, co pomyśleliśmy i jakie uczucia w nas wywołała w pierwszych chwilach naszej znajomości. Pierwsze wrażenie tworzymy głównie na podstawie wyglądu i mowy ciała danej osoby, bo przecież niewiele więcej o niej wiemy. Naszą opinie o niej wyrabiamy na podstawie tego w co jest ubrana, jak w tym wygląda i czy jest dla nas atrakcyjna (szczególnie w przypadku płci przeciwnej). Nie jest obojętne w jaki sposób na nas patrzy, jak się uśmiecha i porusza. Pierwsze wrażenie to jednak nie wszystko, bo ono może być bardzo mylne.

Znacznie więcej informacji uzyskujemy o drugim człowieku wówczas, gdy możemy go lepiej poznać. Gdy mamy z nim częściej kontakt i przebywamy razem dłużej, możemy poznać jego prawdziwe „ja”. Dopiero wówczas jesteśmy w stanie ocenić, czy to co oferuje jego „opakowanie”, jest adekwatne do naszych oczekiwań i opinii, którą stworzyliśmy o tej osobie na podstawie pierwszego wrażenia. Okazuje się bowiem często, że nasze wyobrażenie o tej osobie dalekie jest od rzeczywistości. To, jak i co mówi oraz jej sposób bycia i życia jest zupełnie inny, niż tego oczekiwaliśmy.

Przykładów jest wiele. Poznajemy osobę, która mówi, że jest zaangażowanym społecznikiem i chętnie działa charytatywnie, a w rzeczywistości żeruje na nieszczęściu innych i czerpie z tego korzyści finansowe. To brak spójności kreowanego przez nią wizerunku z tym, co naprawdę sobą reprezentuje.

Brak spójności może pojawiać się także w przypadku, gdy człowiek podający się za znakomitego biznesmena, ubiera się i zachowuje w sposób daleko odbiegający od kanonu wizerunku w biznesie. Czy zaufamy takiemu biznesmenowi? Czy powierzymy mu nasze oszczędności, które obieca pomnożyć?

Brak spójności, to także zauważalna tylko dla niektórych mowa ciała nieodzwierciedlająca słów mówiącego. Gdy twarz wyraża emocje zupełnie inne, niż nasz rozmówca próbuje zaprezentować nam słowami, czujemy dyskomfort. Coś nam w tym człowieku nie pasuje. Jeśli jednak jest to wytrawny kłamca, doskonale znający sposoby na wprowadzenie nas w błąd, możemy nie rozszyfrować jego prawdziwych intencji.

Spójnym człowiekiem jest ten, kto zarówno za pomocą swojego wyglądu, zachowania, sposobu bycia i relacji z innymi ludźmi, komunikuje to samo. Dzięki temu zyskuje zaufanie i szacunek otoczenia.

Fot. Mana Manowska

Jest mi jeszcze bardziej miło, gdy okazuje się, że książka trafia do osób, które znalazły w niej wskazówki co zrobić, aby ich kariera nabrała rozpędu.

Każda opinia o książce jest dla mnie ważna i cenna, dlatego proszę, abyście dzielili się ze mną swoimi refleksjami po jej przeczytaniu. Książka dostępna jest w wielu księgarniach internetowych oraz na stronie Wydawnictwa Słowa i Myśli: http://www.slowaimysli.pl/index.php/nowosci-wydawnicze/droga-do-gwiazd.html

Czekam na Wasze recenzje i pozdrawiam!
Alina Stasiak

Na pewno znasz to uczucie. Za chwile masz stanąć przed publicznością i powiedzieć kilka słów, zrobić wykład, a może poprowadzić prezentację. Masz po prostu wystąpić przed często zupełnie obcymi ci ludźmi. Którąkolwiek z wymienionych wcześniej rzeczy masz zrobić, zapewne zaproszony zostałeś tutaj dlatego, że jesteś w tej dziedzinie ekspertem, masz wiedzę, doświadczenie i ciekawe spostrzeżenia, którymi organizatorzy chcą, abyś podzielił się z innymi. Nie jesteś tu przecież przypadkiem…

A jednak… serce zaczyna bić jak oszalałe, dłonie się trzęsą, a nogi nagle odmawiają posłuszeństwa. Za chwilę twoja kolej. Wchodzisz na scenę, zerkasz na twarze ludzi siedzących na widowni. Wszyscy na ciebie patrzą! Pewnie tylko czekają na to, żeby coś poszło nie tak, żebyś się pomylił i zapomniał nagle wszystko to, o czym miałeś powiedzieć. Na pewno przyszli tu tylko po to, aby cię wyśmiać i ośmieszyć twój brak wiedzy i umiejętności.

Foto: Szymon Szcześniak

Grzech Piotrowski - artysta balansujący na krawędzi muzyki filmowej, klasycznej, jazzu, etno, roots, otwartej improwizacji. Ukończył prestiżowy Wydział Jazzu i Muzyki Rozrywkowej w Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie saxofonu. Twórca WORLD ORCHESTRY (www.worldorchestra.com), właściciel Alchemik Records – Manufacture, sieci koncertowej Jazz in Poland oraz Festiwalu „WSCHÓD PIĘKNA”.

Grzech Piotrowski. Kompozytor. Producent. Saksofonista. Artysta niebanalny, kreatywny, charyzmatyczny. Muzyk z żyłką do biznesu. Mąż i ojciec. W której z tych ról czujesz się najlepiej?

Grzech Piotrowski: W każdej roli czuję się świetnie. Muzykiem, producentem jestem od dawna, ojcem od ponad roku. Dlatego ta rola jest mi najbliższa. Mam wrażenie, że życie się zaczęło na nowo.

Płyta „Six Seasons”, w której odkrywasz aż sześć pór roku, to Twoje ostatnie, muzyczne dziecko. Skąd wziął się na nią pomysł?

Grzech Piotrowski: Płyta powstawała przez lata. „Lato” pojawiło się w 2001 roku na płycie Alchemik „Sfera Szeptów” pod tytułem „Kochanek”. Wiele lat później skomponowany został, w Toskanii, utwór „Lucciole in Vinci” (teraz „Przedwiośnie”) wykonany po raz pierwszy z WORLD ORCHESTRA podczas Solidarity of Arts w 2011. W roku 2014 Andrzej Furman zamówił u mnie utwór na uroczyste otwarcie Hotelu Fabryka Wełny w Pabianicach. To było moje pierwsze prywatne zlecenie kompozytorskie. W starych murach hotelu rozgrywała się przed laty akcja filmu „Ziemia obiecana”. Przeglądając historię fabryki postanowiłem ubrać kompozycję w wiosenne barwy i tak powstała „Wiosna”. Później natknąłem się na wiersz Jana Twardowskiego „Jest w Polsce pór roku sześć”, który przesądził o powstaniu Jesieni, Przedzimia i Zimy (2014/2015).”

Twoje autorskie projekty to zarówno „Jazz in Poland”, jak i „World Orchestra” oraz związany z nią „Festiwal Wschód Piękna” na który zapraszasz artystów z różnych stron świata, reprezentujących różne gatunki muzyczne. Czy Twoją inspiracją było stworzenie muzycznej „Wieży Babel”?

Grzech Piotrowski: Celem jest tworzenie odpowiednich warunków do celebracji sztuki i współimprowizacji. Impro-kreacja jest najnowszym trendem na świecie. Zatarły się bariery pomiędzy stylami, jazz odchodzi powoli do historii, za kilka lat definitywnie zakończy się era gigantów jazzu. Przyszedł czas na nowe. Jestem jedną z pierwszych osób w Polsce które widzą te totalne, globalne zmiany.

Wymiana kulturalna którą propagujemy wszędzie tam gdzie się pojawiamy, jest najważniejszym narzędziem promocji kultury na świecie. Nic nie działa tak dobrze jak zespół współtworzony przez artystów różnych narodowości. Nie jest to proste rzecz jasna, wymaga ogromnej wiedzy, zdolności improwizatorskich i zaplecza organizacyjnego w kraju. Efekty tak konsekwentnej pracy są zawsze pozytywne.

Jakie masz plany na tegoroczny „Festiwal Wschód Piękna”? Podobno chcesz zadedykować go kobietom. Jakiej muzyki będą mogli posłuchać Twoi fani, którzy wezmą w nim udział?

Grzech Piotrowski: Wschód Piękna III odbędzie się w dniach 30.06 – 02.07.
Startujemy „Koncertem na Wodzie II” w dorotowskim Hotelu Galery 69.

O zachodzie słońca usłyszycie drugą „wodną” odsłonę mojego „One World”- projektu z którym podróżuję po całym globie. Będzie gość specjalny! Ogłosimy nazwisko w połowie kwietnia.

Sobota 1.07. – to dzień dedykowany kobietom. „Woman’s world” to ukłon w stronę artystek, którym niełatwo na scenie. Zainspirowała mnie głośna ostatnio wypowiedź Madonny. Mamy dla Was przygotowane sceny w amfitearze, kościółku, wozowni i performance uliczny. To będzie wyjątkowy dzień. Startujemy o 16:00.

Niedziela 2.07. – to koncert/święto World Orchestry. Po raz pierwszy zagramy w amfiteatrze olsztyńskim. W miejscu bardzo ważnym dla mnie, bowiem właśnie tu przed laty stawiałem pierwsze muzyczne kroki. Co do składu, jesteśmy w trakcie negocjacji. Podamy potwierdzone informacje niebawem (www.worldorchestra.com).

„World Orchestra”, to misternie przemyślana całość i spójny zarówno muzycznie, jak i graficznie wizerunek. Jest oryginalna pieczęć, pasujący do projektu trochę archaiczny krój czcionki i ręcznie wykonane okładki płyt. W tych czasach raczej rzadko to się zdarza. Skąd czerpiesz takie inspiracje? Czy obraz jest dla Ciebie równie ważny jak muzyka?

Grzech Piotrowski: Wszystko jest ważne. Każdy szczegół musi przyciągać. Tym bardziej, gdy projekt nie jest komercyjny. W każdym elemencie staramy się zawrzeć odrobinę sztuki.

Ręcznie robione okładki to dowód naszej pieczołowitości. Tak samo szczegółowo dobieramy artystów, muzykę i miejsca do grania.

A Twój sceniczny wizerunek? Na scenie czujesz się jak ryba w wodzie, ale czy przygotowując się do koncertu zastanawiasz się w czym wystąpisz? Jak zapowiesz muzyków? Czy opowiesz jakąś zabawną historyjkę? Czy masz świadomość kreowanego wizerunku?

Grzech Piotrowski: Na scenie jestem spontaniczy, niczego nie planuję, nie „gram” jakiejś postaci. Jestem dokładnie sobą w 100 procentach. Czuję scenę dość dobrze, nie boję się kontaktu z publicznością, jestem otwarty na reakcję, sam ją często podsycam. Opowiadam historie z moich podróży, fragmenty najciekawszych rozmów. Ludzie lubią kontaktowych artystów, stają się oni dzięki temu bardziej dostępni, można nawet się zakolegować. Mam wielu świetnych znajomych, których poznałem na moich koncertach. Jeśli chodzi o stroje to bardzo dokładnie wybieram to w co mam ubrać. Nad częścią mojego scenicznego wizerunku pracuję z firmą JeSuis.

Sam produkujesz większość swoich koncertów. Wydajesz także własne płyty. Jesteś „człowiekiem orkiestrą”, bo oprócz tego, że tworzysz muzykę i dużo koncertujesz, prowadzisz własną firmę - Alchemik Records. Akademia muzyczna nie przygotowuje przecież młodych artystów do tego, jak odnaleźć się na wymagającym rynku i jak sprzedać swoją twórczość, a Ty to potrafisz?

Grzech Piotrowski: Wytwórnia jest malutka i skupiona tylko na moich produkcjach. Na nic innego nie mamy czasu. Od zawsze miałem łatwość komunikacji z ludźmi. Te umiejętności przydają się przy produkcji koncertów. Wiele lat spędziłem w show-buissnesie. Nauczyłem się jak odpowiadać za budżet, ludzi, jak nimi odpowiednio pokierować. To ryzykowne i odpowiedzialne zadanie. Ale ja zawsze rzucam się w nieznane. Ta cecha sprawia, że w moim życiu niemal wszystko za co się zabieram kwitnie i rozwija się. Festiwal Wschód Piękna stworzyłem od zera, podobnie jak World Orchestrę, Alchemika, Oxen, Freedom Nation, Dekonstrukcję Jazzu, Wydawnictwo Alchemik i nasze kolejne festiwale na Cabo Verde i w Toskanii (1-7 maj). Teraz najważniejsza jest premiera mojej Symfonii „Lech, Czech i Rus” (maj 2017).

Polubiłeś ostatnio media społecznościowe. Chętnie za ich pośrednictwem wyrażasz siebie i swoje opinie. Robisz relacje live. Założyłeś nawet bloga, a Twój wpis „Grzech…Milczący protest” był wielokrotnie udostępniany i komentowany. Czy uważasz, że w tych czasach muzyk, który nie uznaje internetu, ma szansę zaistnieć w świadomości odbiorców?

Grzech Piotrowski: Absolutnie nie ma takiej opcji. W tym momencie internet i media społecznościowe to najważniejszy nośnik informacji. Telewizja i Radio stały się dodatkiem. Ilu z Was ogląda telewizję, szuka filmów, ciekawych programów w gazetach? Prawie nikt. Nie ma odwrotu od rozwoju technologii. Osobiście staram się skupić na promocji, nie marnuję czasu na głupoty zalewające net.

Jakie jest największe muzyczne marzenie Grzecha Piotrowskiego?

Grzech Piotrowski: Mam wiele marzeń ale „odpalają” się dopiero jak widzę możliwości ich realizacji. W tej chwili budujemy własną sieć festiwali na świecie. Mamy już pięć, może w ciągu kolejnych lat będą 3-4 nowe festiwale.

Śledźcie moje strony:
www.worldorchestra.com
www.grzech.org

O tym, że pierwsze wrażenia jakie wywołujemy na nowo poznanej osobie jest bardzo ważne i na długo odciska piętno na relacjach, które z tą osobą budujemy, wiemy od dawna. W ciągu tych pierwszych kilku sekund ogromną rolę odgrywa zarówno nasz wygląd zewnętrzny, jak i mowa ciała. Sposób w jaki się poruszamy, nasz głos, to w co jesteśmy ubrani i czy na naszych ustach gości uśmiech. Tych kilka elementów tworzy obraz, który decyduje o tym, czy ktoś nas polubi i czy będzie otwarty na dalsze relacje z nami.

To jednak nie wszystko. Nie mniej ważne przy powitaniu jest to, w jaki sposób podajemy dłoń.

Jak podajemy dłoń?

Dłoń przed podaniem drugiej osobie powinna być przede wszystkim sucha i czysta. Zapewne nie raz mieliście okazję się o tym przekonać. Wilgotna i zimna prawica budzi w nas niemiłe skojarzenia, dlatego jeśli mamy probem z zimnymi rękami warto tuż przed spotkaniem rozgrzać je trochę, chociażby myjąc w ciepłej wodzie i dobrze osuszając.

Podając dłoń nie powinniśmy jej przekręcać ani do góry, ani do dołu. Wewnętrzna i zewnętrzna część dłoni powinny być ustawione prostopadle do ziemi, pod kątem mniej więcej 90 stopni. Jeżeli ktoś poda nam dłoń "z góry", możemy potraktować to jako informację, że jest to osoba bardzo pewna siebie i chce zdobyć nad nami przewagę od samego początku znajomości.

Czego jeszcze nie powinniśmy robić, ściskając czyjąś dłoń?

Na pewno nie powinniśmy machać dłonią w górę i w dół. Takie zachowanie przywodzi na myśl podnoszenie samochodu za pomocą lewarka. Bywają osoby, które mają tendencję do takiego machania ręką w uścisku powitalnym nawet do kilkudziesięciu sekund. Możemy uniknąć machania naszą dłonią, gdy ją lekko, po krótkim uścisku, rozluźnimy. Dla spostrzegawczej osoby będzie to sygnał, iż skończyliśmy powitanie.

Nie ściskajmy przy powitaniu wyłacznie palców osoby z którą się witamy, bo wygląda to jak chwytanie palców rękawiczki. Uścisk powinien być naturalny.

Podając dłoń, powinniśmy zwrócić się tułowiem w stronę osoby, z którą się witamy. Nasz wzrok również powinien być zwrócony w kierunku oczu tej osoby. Możemy też przy okazji lekko skinąć głową. W naszym kręgu kulturowym patrzenie drugiej osobie w oczy pozwala stworzyć wrażenie, że jesteśmy pewni siebie, ale też przyjaźnie do niej nastawieni i takie spojrzenie jest formą okazania szacunku. Pamiętajmy zatem, że bardzo nieeleganckie jest witanie się z kimś i jednocześnie odwracanie wzroku w drugą stronę.

Podaniu ręki mogą towarzyszyć popularne zwroty grzecznościowe, takie jak „dzień dobry” czy też „miło Panią/Pana poznać”.

I jeszcze jedna bardzo ważna sprawa na koniec! Nie zapominajmy dodać do naszego powitania odrobiny uśmiechu, bo to właśnie on przełamuje bariery i pomaga budować dobre relacji.

Foto: Mana Manowska

Czy zastanawiałeś się kiedyś nad tym, co jest motorem twojego działania? Co daje ci motywację i sprawia, że mimo przeciwności losu wierzysz w to, co robisz? Czy znasz swoje „DLACZEGO”?

"Bez względu na to, ile mamy lat, jakie zajmujemy stanowisko i w jakiej branży pracujemy, wszyscy musimy sobie uświadomić, jak ważny jest branding. Jesteśmy dyrektorami generalnymi własnych firm: Ja sp. z o.o. […]. We współczesnym świecie biznesu naszym najważniejszym zadaniem jest promowanie marki Ty. […] Ty jesteś marką. To ty kierujesz swoją marką… Musisz zacząć myśleć o sobie inaczej. Nie jesteś „pracownikiem”, nie „należysz” do żadnej organizacji na stałe, nie określa cię opis twego stanowiska, nie sprowadzasz się tylko do niego. […] Stanowisko dyrektora generalnego firmy Ja sp. z o.o. zobowiązuje cię do rozwijania samego siebie, promowania siebie i podejmowania działań, które zapewnią ci zainteresowanie rynku."

Tom Peters

(z artykułu "The brand called you" z 1997 roku)

Przez kilka ostatnich dni oczy całego świata zwrócone były na Stany Zjednoczone i zaprzysiężenie nowego prezydenta Donalda Trumpa. Nie mniej emocji, niż sam Trump wzbudza jego małżonka Melania oraz łączące ich relacje.

Przypatrując się dokładniej tej parze, łatwo zauważyć, że relacje między małżonkami nie są tak naturalne i spontaniczne, jak było w przypadku Baracka Obamy i jego żony Michelle. Przyglądając się uważnie mowie ciała Melanii Trump odnosi się wrażenie, że jest potwierdzeniem zdania, że uroda i pieniądze, to jednak nie wszystko.

Nawet pierwszy, wspólny taniec nowej pary prezydenckiej wydawał się wystudiowany i sztuczny. Głowa Melanii były mocno odchylona do tyłu, co w przypadku mowy ciała jest oznaką tego, że wcale nie chcemy bliskości z drugą osobą. Melania oczywiście uśmiechała się i próbowała sprawiać wrażenie szczęśliwej, ale szczęście trudno udawać.


Przypatrując się relacjom filmowym z dnia zaprzysiężenia widać wyraźnie, że Donald i Melania rzadko chwytają się za ręce, a jeśli już to robią, to zwykle na chwilę i zupełnie tak jakby wiedzieli, że tak wypada, ale jakoś nie specjalnie czuli taką potrzebę. Nie widać między nimi bliskości ludzi, którzy lubią swoje towarzystwo i wspólnie cieszą się z nowej, jakże prestiżowej roli.



Oczywiście musimy wziąć tu pod uwagę, że ta sytuacja, zainteresowanie mediów i opinii publicznej są dla obojga bardzo stresujące, więc nerwowość ruchów i wpadki związane z objęciem tak ważnych stanowisk na pewno się pojawią. Czy jednak chodzi tu tylko o stres spowodowany rolą pierwszej damy?

Mowa ciała Melanii Trump zaniepokoiła także internautów, którzy stworzyli hashtag #freeMelania, a w internecie pojawiły się zdjęcia ludzi trzymających tabliczki z napisem „Melanio, mrugnij dwa razy jeśli potrzebujesz pomocy”, sugerujące konieczność pomocy pierwszej damie, która znalazła się w niekomfortowej dla siebie sytuacji i politycznym układzie, który być może ją przerasta.

Jej twarz jest smutna, zamyślona, a ona sama sprawia wrażenie samotnej, jakby nie cieszyło ją to wszystko, co dzieje się wokół. Miejmy nadzieję, że to rzeczywiście tylko reakcja na nową i trudną życiową rolę, która będzie od niej wymagała wiele pracy i poświęcenia. Czas pokaże, czy dobrze odczytaliśmy jej emocje, bo przecież sądzimy jedynie na podstawie zdjęć i filmów, a to nie to samo co kontakt osobisty i możliwość obserwowania mowy ciała „na żywo”. Życie Melanii u boku Donalda Trumpa nie wydaje się jednak pasmem radości, a przepych, złote klamki i możliwość zamieszkania w Białym Domu, nie zrekompensują prawdziwych uczuć.

Każdy z nas ma inny gust, inne poczucie estetyki i inne spojrzenie na rzeczywistość. Niestety często nie bierzemy tego pod uwagę i oceniamy na podstawie swoich subiektywnych odczuć. Taka to już ludzka natura. Często idziemy na skróty i wkładamy innych ludzi w pewne ramki, które potocznie nazywamy stereotypami.

Skąd wzięły się stereotypy w naszym myśleniu? Powstały dlatego, że ludzki mózg jest po prostu ograniczony. Istnieją we wszystkich kulturach świata. Mijając codziennie setki ludzi na ulicy, nie jesteśmy w stanie poznać każdego z osobna tak dobrze, aby uzyskać o nim obiektywny i zgodny z rzeczywistością osąd, dlatego nasz umysł tworzy skróty myślowe, grupuje ludzi pod względem ich wspólnych cech i automatycznie kategoryzuje.

Gdy kierujemy się stereotypami, oceniamy człowieka na podstawie opinii o danej grupie społecznej, a nie indywidualnie na podstawie jego własnych cech. Dlatego też możemy się bardzo mylić! I tak oto wystarczy, że jeśli zobaczymy kogoś w lekarskim fartuchu, ze stetoskopem przewieszonym na szyi, od razu uznamy go za lekarza - a przecież może nim nie być. Jeśli spotykamy na ulicy elegancko ubranego mężczyznę, w dobrze skrojonym garniturze, wysiadającego z lśniącego Lamborghini, zobaczymy w nim skutecznego biznesmena – a przecież może być wysoko postawionym członkiem mafii narkotykowej. Stereotypy powodują, że wkładamy ludzi w ramki, które wcale nie muszą być zgodne z rzeczywistością.

Ostatnio także spotykam się z wkładaniem mnie w ramki. Interesuje mnie wizerunek i marka osobista, a słowo wizerunek kojarzone jest wyłącznie z wyglądem zewnętrznym. Specjalistami od wizerunku nazywa się przecież fryzjerów, wizażystów, stylistów. Nie jest to do końca prawda, bo owszem, wygląd zewnętrzny jest bardzo ważnym elementem składowym wizerunku, ale wizerunek to znacznie szersze pojęcie.

Nie powinniśmy zapominać, że wizerunek to także inne, nie mniej ważne elementy. To przede wszystkim mowa ciała, czyli to jak się poruszamy, jak gestykulujemy, nasza mimika, postawa, a nawet ruchy źrenic. Słowem, mowa ciała jest tym, co mówi nasze ciało, gdy usta milczą. Wrodzony język, który przez wielu jest niedoceniany, a tak naprawdę jest najbardziej szczery i na jego podstawie jesteśmy w stanie wychwycić fałsz i emocje, które osoba mówiąca chce przed nami ukryć. Mowa ciała nie kłamie.

Wizerunek, to także umiejętności interpersonalne, czyli umiejętności społeczne, które wykorzystujemy w kontaktach z ludźmi. Umiejętność nawiązywania kontaktu, umiejętność uważnego słuchania, a także przemawiania podczas wystąpień publicznych. To także zdolności negocjacyjne, umiejętność pracy w zespole, asertywność, rozwiązywanie konfliktów, czy też wywieranie wpływu. Samo przyswojenia sobie umiejętności interpersonalnych nie jest warunkiem wystarczającym do tego, aby nasza komunikacja była naprawdę skuteczna. Ważne jest bowiem, aby umiejętnie analizować sytuację i zastosować właściwą strategię postępowania oraz odpowiednią postawę w relacjach z innymi ludźmi.

W wizerunku ogromną rolę odgrywa także sposób mówienia, czyli głos i umiejętność właściwego posługiwania się nim. Tembr głosu odgrywa istotną rolę w tym jak jesteśmy odbierani przez innych. Na przykład osoby o głosie wysokim i piskliwym mają znacznie trudniejszą drogę do tego, żeby być potraktowanym poważnie i dłużej muszą pracować, aby uznano ich za profesjonalistów w swojej dziedzinie.

Nie bez znaczenia dla wizerunku jest umiejętność budowania relacji z ludźmi, a także przestrzeganie zasad savoir-vivre oraz etykiety, zarówno w życiu codziennym, jak i w biznesie.

Sporo tego, prawda? I tymi wszystkimi elementami wizerunku właśnie się zajmuję, bo są fascynujące i według mnie nawet ważniejsze od naszego ubrania, czy makijażu. Sama fryzura, makijaż i strój przecież wcale nie gwarantują sukcesu na dłuższą metę.

Wizerunek wcale nie musi być idealny. Ważne natomiast jest to, aby pasował do swego właściciela. Jeśli weźmiemy wszystkie wymienione jego elementy pod uwagę i złożymy w całość jak puzzle pasujące do osoby której dotyczą, stworzymy spójną całość. Taki wizerunek będzie odzwierciedleniem osobowości, cech charakteru, temperamentu i celów, które sobie w życiu ta osoba obrała, dlatego też stanie się doskonałym narzędziem w budowaniu i komunikacji jej własnej, silnej marki osobistej.